Rywalizacja papiestwa i cesarstwa
Średniowiecze było okresem rywalizacji instytucji papiestwa i cesarstwa.Papierze,którzy dzierżyli władzę duchową nad ówczesnej Europy dążyli także do podporządkowania sobie władzy świeckiej.Z kolei władcy świeccy zwłaszcza cesarze próbowali podporządkować sobie pełnię władzy,także tę nad kościołem (wzorem Konstantyna Wielkiego cesarza Bizancjum). Papierz Leon III zgodził się na koronację Karola Wielkiego ale pod warunkiem uznania przez onego państwa Kościelnego z Rzymem oraz jego obrony przed plemionami germańskimi. W 962 cesarz Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego,Otto I koronował się na cesarza a zaraz potem uzależnił od siebie papiestwo poprzez wprowadzenie zasady,że papieżem mógł zostać jedynie ten z kandydatów,który złoży hołd i posłuszeństwo władcy cesarstwa. Stan podległości papieży wobec cesarzy trwał do roku 1075 r. gdy w kościele dokonano zmiany w sposobie wyboru papieży poprzez konklawe czyli wybór papieża przez kolegium kardynalskie ze swojego grona i bez zewnętrznej