Książę kijowski Włodzimierz I Wielki

Włodzimierz Wielki książę nowogrodzki (970-988) i książę kijowski (988-1015). Urodził się ze związku księcia kijowskiego Światosława i nałożnicy Małuszy z grodu Lubicz się wywodzącej a będącej dworzanką u księżnej Olgi babki Włodzimierza.
Włodzimierz był najmłodszym dzieckiem wielkiego księcia Światosława jego dwaj bracia Jaropełk i Oleg po śmierci ojca zaczęli się bić o władztwo nad księstwem kijowskim. Zwycięsko z onych zmagań wyszedł najstarszy Jaropełk zaś Oleg został zabity. Na one wieści Włodzimierz ucieka z Nowogrodu na ziemie Waregów. Jednakże w 980 roku wraca po dwóch latach wygnania na czele silnego wojska Waregów i opanowuje Nowogród wypędzając z niego zarządców Jaropełka.
Bratobójcza wojna była nieunikniona. Włodzimierz napadł na Kijów. Podstępem i układami otwarto bramy do miasta. Załoga wierna Jaropełkowi została wycięta razem z onym baratem Włodzimierza. Bratobójca został jedynym władcą wielkiego księstwa kijowskiego.
Od 981 do 984 Włodzimierz rozszerzał swoje władztwo podbijając Wołynian, Wiatyczów, Jaćwingów i Radymiczów.
W 987 roku Włodzimierz wyruszył na Krym zdobywając jeden z ważniejszych grodów półwyspu Chersonez. Tam też powziął decyzję o chrzcie swoim i swego ludu w obrządku bizantyjskim. Być może chrzest wymusiła Anna siostra cesarza Bazylego II z którą chciał się ożenić a która postawiła warunek ożenku, ale dopiero po chrzcie. Tak się też stało.
Powróciwszy do Kijowa zburzył posągi Peruna a na jego miejsce postawił pierwszą kamienną świątynię prawosławną.
Włodzimierz miał dwunastu synów z którymi toczył batalię o utrzymanie jedności księstwa. Zmarł w drodze do Nowogrodu 15 lipca 1015 roku.