HISTORIA I OKOLICE

Muzeum Bitwy Legnickiej istnieje od 1961 roku w budynku średniowiecznego kościoła.Eksponatami są kopie uzbrojenia rycerzy średniowiecznych oraz tatarskich wzorowanych na tym zdobytym w bitwie pod Wiedniem.Najciekawsze jest to,że nie ma tam ani jednego artefaktu znalezionego przez archeologów na rzekomym polu bitwy.Powinno być tam co najmniej setka szkieletów które powinny być zebrane i jakoś pochowane w sposób godny w spólnej mogile.Nie ma NIC.Nie wierzę w to aby archeolodzy przed II wojną światową i po niej nie prowadzili wykopalisk ... a może nie kopali bo nie było po co?Może ta bitwa nigdy się nie odbyła a jeśli coś było to może jakaś potyczka z rycerzami nieokreślonego pochodzenia?widziałem rycinę średniowieczną o tej bitwie na której atakujący byli ubrania tak jak napadnięci a na flagach niby najeźdźców były głowy Jezusa takie same jakie miały wojsk rusi kijowskiej.Nigdzie nie spotkałem się z informacjami o badaniach w tym genetycznych grobu Henryka Legnickiego.Czyżby kolejne os

Iwan III Srogi panował w latach od 1462 do 1505 i w tym czasie stworzył podwaliny pod potężne mocarstwo Słowian wschodnich. Podbijając Republikę Nowogrodzką ( wówczas lenno Litwy) uczynił kraj bogatym zaś ożenek z córką ostatniego cesarza Bizancjum Zofią otworzyło drogę o ubieganie się o koronę cesarską. Pokonał w boju Litwę pod wodzą króla Aleksandra Jagiellończyka oraz powstrzymał najazd tatarów krymskich pod wodzą chana Ahmeta .   Następca Wasyl III umacniał dzieło swego ojca. W 1510 roku zdobył Psków , a w 1514 roku Smoleńsk . W 1521 roku przyłączył do swojej domeny Księstwo Riazańskie . Umocnił też swą władzę kosztem bojarów , którzy nadal jednak sprawowali pewną władzę w kraju: ściągali daniny i zasiadali w Dumie Bojarskiej .   Za Wasyla III zakończona została rozbudowa Kremla , który otoczony został ceglanym murem z wieżami . Zaznaczyło się również, po okresie mongolskich zniszczeń, ożywienie kultury, piśmiennictwa i malarstwa.   Pierwszą żoną

Ostatnim epizodem, bo zaledwie dwunastoletnim, którym może pochwalić się Wielkie księstwo Kijowskie były rządy Włodzimierza II Monomacha (1113 - 1125). Zjednoczył ponad 70 procent ziem kijowskiego księstwa oraz pokonał koczownicze plemię Połowców oddalając na jakiś czas zagrożenie z ich strony. Co prawda syn Monomacha Mścisław Harald próbował iść śladami ojca ale jego panowanie zaledwie siedmioletnie nie odwróciło upadku księstwa, które na trwałe rozpadło się na wiele niezależnych i skłóconych z sobą księstw. Na potęgę wschodnich Słowian zaczyna wyrastać Nowogród oraz księstwo Włodzimiersko-Suzdalskie to ostatnie dzięki sprawnym rządom szóstego syna Monomacha Jerzego Dołgorukiego który ok. 1147 r. zakłada gród Moskwę. Kolejni potomkowie Jerzego Wsiewłod Wielkie Gniazdo (1154 - 1212), Jarosław II (1191 - 1246) oraz Aleksander Newski przyczynili się do wzrostu potęgi księstwa Włodzimierskiego. Zwłaszcza panowanie Aleksandra dało bezpieczeństwo i rozkwit księstwu. Pokonał szwedów w 124