Upadek Rusi Kijowskiej i początek drogi ku Wielkiemu Księstwu Moskiewskiemu
Ostatnim epizodem, bo zaledwie dwunastoletnim, którym może pochwalić się Wielkie księstwo Kijowskie były rządy Włodzimierza II Monomacha (1113 - 1125). Zjednoczył ponad 70 procent ziem kijowskiego księstwa oraz pokonał koczownicze plemię Połowców oddalając na jakiś czas zagrożenie z ich strony.
Co prawda syn Monomacha Mścisław Harald próbował iść śladami ojca ale jego panowanie zaledwie siedmioletnie nie odwróciło upadku księstwa, które na trwałe rozpadło się na wiele niezależnych i skłóconych z sobą księstw.
Na potęgę wschodnich Słowian zaczyna wyrastać Nowogród oraz księstwo Włodzimiersko-Suzdalskie to ostatnie dzięki sprawnym rządom szóstego syna Monomacha Jerzego Dołgorukiego który ok. 1147 r. zakłada gród Moskwę.
Kolejni potomkowie Jerzego Wsiewłod Wielkie Gniazdo (1154 - 1212), Jarosław II (1191 - 1246) oraz Aleksander Newski przyczynili się do wzrostu potęgi księstwa Włodzimierskiego. Zwłaszcza panowanie Aleksandra dało bezpieczeństwo i rozkwit księstwu. Pokonał szwedów w 1240 nad Newą a potem zakon kawalerów mieczowych odnogę niemieckiego zakonu krzyżackiego w 1242 na zamarzniętym jeziorze Pejpus. Zwyciężył także najeżdżających księstwo Litwinów. Aleksander Newski wydziela swemu synowi Danielowi księstwo Moskiewskie
(1277 - 1303), który umacnia swą dziedzinę zaś nastepca tronu książęcego Iwan Kalita (1288 - 1340) przyłącza do księstwa moskiewskiego ziemie księstwa Włodzimierskiego oraz Nowogrodu Wielkiego. Istnienie Wielkiego Księstwa Moskiewskiego staje się faktem.
Pomimo tatarskiego lenna Ruś odpiera ataki litwinów, szwedów i krzyżaków potem nie bez kłopotów odeprze ataki polaków i tatarów aby w końcu i ich w polu pokonać i wygnać ze swych ziem.
Tatarzy czy Tartarzy?
Aby postawić kropkę nad i musimy wspomnieć o sławetnej bitwie nad rzeką Kałką w 1223 roku kiedy to tatarzy, tataro-mongoły albo tartarzy (od opisywanej przez historyków średniowiecznych i renesansowych Tartarii) wybili rycerstwo Rusi Kijowskiej wraz z osiemnastoma książętami. Po tej klęsce Ruś na długo podnieść się nie mogła a wyprawa Batu-chana która odbyła się w 10 lat po Kałce dopełniła dzieła zniszczenia. Chan w pogoni za zbiegłymi książętami Ruskimi zapuszcza się aż na Węgry.
Dopiero bitwa na Kulikowym Polu w 1380 r. łamie potęgę tatarów i uwalnia Ruś od hołdu lennego.
Obecnie podważane są przez niektórych historyków rosyjskich kwestie związane z mongolskim najazdem i uważają, że w XIII i XIV wieku dochodziło do walk bratobójczych Rusi Zachodniej (kijowskiej i moskiewskiej) z Rusią Wschodnią zwaną też Tartarią. Kilka tez przez tych historyków wysuwanych rzeczywiście podważa teorie do tej pory uznawane za pewnik. Stawiane są pytania jakim to sposobem w dwa lata koczowniczy lud zajmujący się wypasem jaków i koni nagle staje się militarną potęgą która ma uzbrojenie przewyższające to które mają Chińczycy, Persowie i Uzbecy. Gdzie wydobywano, wytapiano i wykuwano miecze skoro w Mongolii nie ma złóż rudy żelaza i dlaczego podboje nie uczyniły z pastuchów zasobnymi panami czy handlarzami swego regionu?Już wojska Piotra Wielkiego które w tamte mongolskie rejony dotarły spotkały tylko pastuchów i pustynię która czasami przechodzi w step.
Co prawda syn Monomacha Mścisław Harald próbował iść śladami ojca ale jego panowanie zaledwie siedmioletnie nie odwróciło upadku księstwa, które na trwałe rozpadło się na wiele niezależnych i skłóconych z sobą księstw.
Na potęgę wschodnich Słowian zaczyna wyrastać Nowogród oraz księstwo Włodzimiersko-Suzdalskie to ostatnie dzięki sprawnym rządom szóstego syna Monomacha Jerzego Dołgorukiego który ok. 1147 r. zakłada gród Moskwę.
Kolejni potomkowie Jerzego Wsiewłod Wielkie Gniazdo (1154 - 1212), Jarosław II (1191 - 1246) oraz Aleksander Newski przyczynili się do wzrostu potęgi księstwa Włodzimierskiego. Zwłaszcza panowanie Aleksandra dało bezpieczeństwo i rozkwit księstwu. Pokonał szwedów w 1240 nad Newą a potem zakon kawalerów mieczowych odnogę niemieckiego zakonu krzyżackiego w 1242 na zamarzniętym jeziorze Pejpus. Zwyciężył także najeżdżających księstwo Litwinów. Aleksander Newski wydziela swemu synowi Danielowi księstwo Moskiewskie
(1277 - 1303), który umacnia swą dziedzinę zaś nastepca tronu książęcego Iwan Kalita (1288 - 1340) przyłącza do księstwa moskiewskiego ziemie księstwa Włodzimierskiego oraz Nowogrodu Wielkiego. Istnienie Wielkiego Księstwa Moskiewskiego staje się faktem.
Pomimo tatarskiego lenna Ruś odpiera ataki litwinów, szwedów i krzyżaków potem nie bez kłopotów odeprze ataki polaków i tatarów aby w końcu i ich w polu pokonać i wygnać ze swych ziem.
Tatarzy czy Tartarzy?
Aby postawić kropkę nad i musimy wspomnieć o sławetnej bitwie nad rzeką Kałką w 1223 roku kiedy to tatarzy, tataro-mongoły albo tartarzy (od opisywanej przez historyków średniowiecznych i renesansowych Tartarii) wybili rycerstwo Rusi Kijowskiej wraz z osiemnastoma książętami. Po tej klęsce Ruś na długo podnieść się nie mogła a wyprawa Batu-chana która odbyła się w 10 lat po Kałce dopełniła dzieła zniszczenia. Chan w pogoni za zbiegłymi książętami Ruskimi zapuszcza się aż na Węgry.
Dopiero bitwa na Kulikowym Polu w 1380 r. łamie potęgę tatarów i uwalnia Ruś od hołdu lennego.
Obecnie podważane są przez niektórych historyków rosyjskich kwestie związane z mongolskim najazdem i uważają, że w XIII i XIV wieku dochodziło do walk bratobójczych Rusi Zachodniej (kijowskiej i moskiewskiej) z Rusią Wschodnią zwaną też Tartarią. Kilka tez przez tych historyków wysuwanych rzeczywiście podważa teorie do tej pory uznawane za pewnik. Stawiane są pytania jakim to sposobem w dwa lata koczowniczy lud zajmujący się wypasem jaków i koni nagle staje się militarną potęgą która ma uzbrojenie przewyższające to które mają Chińczycy, Persowie i Uzbecy. Gdzie wydobywano, wytapiano i wykuwano miecze skoro w Mongolii nie ma złóż rudy żelaza i dlaczego podboje nie uczyniły z pastuchów zasobnymi panami czy handlarzami swego regionu?Już wojska Piotra Wielkiego które w tamte mongolskie rejony dotarły spotkały tylko pastuchów i pustynię która czasami przechodzi w step.
Komentarze