Karol Wielki i jego panowanie

-










   
                         





Na początku VII wieku Arabowie kontynuując swe podboje,zaatakowali Akwitanię.Zostali jednak pobici przez armię frankijską pod dowództwem Karola Młota w 732 r pod Poitiers (czyt.Puatje).Część historyków uważa to zwycięstwo za fakt,który powstrzymał ekspansje arabów w Europie przynajmniej jeśli chodzi o najazd arabów od strony Hiszpanii.
Karol Młot był był protoplastą rodu od niego zwany Karolingami.
Karol Wielki (742-814), król Franków od 768, cesarz od 800. Objął rządy po śmierci ojca Pepina Małego z dynastii Karolingów. W wyniku licznych wojen doprowadził do znacznego powiększenia terytorium kraju. Największy opór wojskom Karola Wielkiego stawiali Sasi, dopiero systematyczny podbój całego terytorium tego plemienia (779-804) położył kres walkom. W 773 wezwany na pomoc Państwu Kościelnemu zagrożonemu przez Longobardów, anektował ich państwo. PodbiłBawarię (788) i kraj Awarów (795).
Pokonał arabów i zajął część półwyspu Iberyjskiego a także uzależnił od siebie część plemion Słowian połabskich.Razem z ówczesnym Papierzem zmierzał do odbudowania Cesarstwa Rzymskiego.Dzieło przetrawiało jedynie do śmierci Karola Wielkiego potem cesarstwo rozpadło się na trzy niezależne części.






                                                           

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Plemiona germańskie w II w. oraz słowiańskie IV-VI w.

-
Obraz
GERMANIE>Grupa ludów indoeuropejskich, wyodrębniona na przełomie II i I tysiąclecia p.n.e. na terenie  Płw. Jutlandzkiego ,  Szlezwiku-Holsztynu , wysp duńskich i płd. Skandynawii ; stamtąd G. rozpoczęli ekspansję na płn. (Skandynawia) i płd. (Germania). Niektórzy badacze przyjmują podział G. na grupę płn. (późniejsi Skandynawowie), zach. (plemiona zajmujące stopniowo tereny sięgające aż po górny Dunaj) oraz wsch. (plemiona te opuszczając Skandynawię wędrowały początkowo na wsch. - aż po Płw. Krymski; później zaś wzdłuż płn. granic imperium rzym. przesuwali się na zach.: Goci, Wandalowie, Burgundowie i in.); na przełomie II i I w. p.n.e. zetknęli się z państwem rzymskim, które powstrzymało ich rozprzestrzenianie się na granicy Renu i Dunaju; w tym samym czasie rozpoczął się rozkład wspólnoty rodowej G., zastępowanej na ogół krótkotrwałymi związkami plemiennymi (np. Swewów z Markomanami); III-IV w.n.e. pojawiają się trwalsze struktury ponadplemienne: Franków, Alemanów,
Czytaj więcej

Polanie to nie Lechici

-
Obraz
Na wstępie aby nie być gołosłownym podam kilka przykładów wyjętych oczywiście tendencyjnie z różnych źródeł na których oprę swoje fantazje dotyczące Polan. Najpierw posłużę się instrumentalnie Kronikami Nestora. “ Po mnogich zaś latach siedli byli Słowianie nad Dunajem, gdzie teraz ziemia węgierska i bułgarska. I od tych Słowian rozeszli się po ziemi i przezwali się imionami swoimi, gdzie siedli na którym miejscu. Tak więc przyszedłszy, siedli nad rzeką imieniem Morawa i przezwali się Morawianami, a drudzy Czechami nazwali się. A oto jeszcze ciż Słowianie: Biali Chorwaci i Serbowie, i Chorutanie. Gdy bowiem Włosi naszli na Słowian naddunajskich i osiadłszy pośrd nich ciemiężyli ich, to Słowianie ci przyszedłszy siedli nad Wisłą i przezwali się Lachami, a od tych Lachw przezwali się jedni Polanami, drudzy Lachowie Lutyczami, inni Mazowszanami, inni Pomorzanami.” „​ Geograf bawarski​”​ z połowy IX wieku wymienia około 56 plemion zamie
Czytaj więcej