Poczatki panstwa Polskiego

-
Państwo Polan było drugim powstałym w europie środkowej państwem słowiańskim.Wcześniej bo aż o dwa wieki,powstało państwo Wielkomorawskie (w VIII wieku).W tym samym czasie co polanie swoje państwo zakładali Rusini kijowscy (w X wieku).Zapewne Mieszko (Dagon) nie powołałby swego państwa gdyby nie dzieło swych przodków Siemomysła i Ziemowita.Nie bagatelne znaczenie miało usytuowanie kolebki państwowości z dala od plemion germańskich,które z zaciętością walczyły ze Słowianami połabskimi.Naród niepiśmienny nie pozostawił dokumentów związanych z dziejami Mieszka i jego poprzedników a kronikarze niemieccy co najmniej niechętni Słowianom nie pisali na temat okoliczności powalania do życia mieszkowego państwa.Zatem wszelakie daty odnośnie tamtego okresu to jedynie mniej lub bardziej udane domysły uczonych.Jedyna pewna data (nie mogło być inaczej) to data oddania państwa polan w opiekę papiestwu i ustanowienie podatku z tego tytułu w dokumencie Mieszka I;"Dagome iudex"z 982 r..Druga data podana przez kronikarza Thietmara to 976 r.,dzień bitwy pod Cedynia.
Najnowsze badania historyków dowodzą iż księciu Polan w jednoczeniu ziem pomagali mieczem i ogniem wikingowie.Samo miano jakim posłużył się książę jest nordyckiego pochodzenia.Zatem may do czynienia albo z Dagonem a nie z Mieszkiem albo ów pseudonimów używał.Można przy braku jakichkolwiek dokumentów z tamtego okresu nawet zaryzykować stwierdzenie o wikingu jednoczącym Słowian środkowych.Nie byłby to fakt odosobniony,gdyż Ruś Kijowską zjednoczyli także wikingowie. 

 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Plemiona germańskie w II w. oraz słowiańskie IV-VI w.

-
Obraz
GERMANIE>Grupa ludów indoeuropejskich, wyodrębniona na przełomie II i I tysiąclecia p.n.e. na terenie  Płw. Jutlandzkiego ,  Szlezwiku-Holsztynu , wysp duńskich i płd. Skandynawii ; stamtąd G. rozpoczęli ekspansję na płn. (Skandynawia) i płd. (Germania). Niektórzy badacze przyjmują podział G. na grupę płn. (późniejsi Skandynawowie), zach. (plemiona zajmujące stopniowo tereny sięgające aż po górny Dunaj) oraz wsch. (plemiona te opuszczając Skandynawię wędrowały początkowo na wsch. - aż po Płw. Krymski; później zaś wzdłuż płn. granic imperium rzym. przesuwali się na zach.: Goci, Wandalowie, Burgundowie i in.); na przełomie II i I w. p.n.e. zetknęli się z państwem rzymskim, które powstrzymało ich rozprzestrzenianie się na granicy Renu i Dunaju; w tym samym czasie rozpoczął się rozkład wspólnoty rodowej G., zastępowanej na ogół krótkotrwałymi związkami plemiennymi (np. Swewów z Markomanami); III-IV w.n.e. pojawiają się trwalsze struktury ponadplemienne: Franków, Alemanów,
Czytaj więcej

Polanie to nie Lechici

-
Obraz
Na wstępie aby nie być gołosłownym podam kilka przykładów wyjętych oczywiście tendencyjnie z różnych źródeł na których oprę swoje fantazje dotyczące Polan. Najpierw posłużę się instrumentalnie Kronikami Nestora. “ Po mnogich zaś latach siedli byli Słowianie nad Dunajem, gdzie teraz ziemia węgierska i bułgarska. I od tych Słowian rozeszli się po ziemi i przezwali się imionami swoimi, gdzie siedli na którym miejscu. Tak więc przyszedłszy, siedli nad rzeką imieniem Morawa i przezwali się Morawianami, a drudzy Czechami nazwali się. A oto jeszcze ciż Słowianie: Biali Chorwaci i Serbowie, i Chorutanie. Gdy bowiem Włosi naszli na Słowian naddunajskich i osiadłszy pośrd nich ciemiężyli ich, to Słowianie ci przyszedłszy siedli nad Wisłą i przezwali się Lachami, a od tych Lachw przezwali się jedni Polanami, drudzy Lachowie Lutyczami, inni Mazowszanami, inni Pomorzanami.” „​ Geograf bawarski​”​ z połowy IX wieku wymienia około 56 plemion zamie
Czytaj więcej