Plemiona germańskie w II w. oraz słowiańskie IV-VI w.

GERMANIE>Grupa ludów indoeuropejskich, wyodrębniona na przełomie II i I tysiąclecia p.n.e. na terenie Płw. Jutlandzkiego, Szlezwiku-Holsztynu, wysp duńskich i płd.Skandynawii; stamtąd G. rozpoczęli ekspansję na płn. (Skandynawia) i płd. (Germania). Niektórzy badacze przyjmują podział G. na grupę płn. (późniejsi Skandynawowie), zach. (plemiona zajmujące stopniowo tereny sięgające aż po górny Dunaj) oraz wsch. (plemiona te opuszczając Skandynawię wędrowały początkowo na wsch. - aż po Płw. Krymski; później zaś wzdłuż płn. granic imperium rzym. przesuwali się na zach.: Goci, Wandalowie, Burgundowie i in.); na przełomie II i I w. p.n.e. zetknęli się z państwem rzymskim, które powstrzymało ich rozprzestrzenianie się na granicy Renu i Dunaju; w tym samym czasie rozpoczął się rozkład wspólnoty rodowej G., zastępowanej na ogół krótkotrwałymi związkami plemiennymi (np. Swewów z Markomanami); III-IV w.n.e. pojawiają się trwalsze struktury ponadplemienne: Franków, Alemanów, Sasów, Longobardów. W I w.n.e. ze Skandynawii wyruszają na płd.-wsch. kolejne plemiona germańskie, spośród których najsilniejsze - Goci - tworzą silną organizację plemienną w pobliżu M. Czarnego, zagrażającą potędze Rzymu; w IV w. ulegli chrystianizacji w obrządku ariańskim; w tym samym stuleciu, wypierani przez Hunów, przełamali limes państwa rzymskiego. Następstwem tego faktu było rozpoczęcie wielkiej wędrówki ludów germańskich i ich stopniowe osiedlanie się w dawnych prowincjach rzymskich, gdzie tworzyli własne królestwa: Wandalowie w Afryce, Swewowie i Wizygoci w Hiszpanii, Frankowie i Burgundowie w Galii, Ostrogoci i Longobardowie w Italii, Anglowie (później też Sasowie i Jutowie) w Brytanii. Większość plemion germańskich uległa asymilacji z miejscową ludnością; w Brytanii dały one początek narodowi angielskiemu; plemiona osiadłe na obszarach między Renem i Łabą stworzyły po zjednoczeniu w VI-VIII w. naród niemiecki; zróżnicowanie G. płn. zapoczątkowało w Skandynawii proces wyodrębnienia się narodów: szwedzkiego, duńskiego i norweskiego. 

SŁOWIANIE;Grupa etniczna w obrębie ludów indoeuropejskich, najbliżej spokrewniona z Bałtami; dawniej uważano, że kolebką S. mogły być ziemie pol. (za prasłowiańską uważano np. osadę w Biskupinie), obecnie przeważa pogląd, że z terenów nad Dniestrem iDnieprem na przełomie V/VI w. n.e. przemieścili się na opustoszałe w wyniku tzw. wędrówek ludów dzisiejsze ziemie polskie, potem zasiedlili tereny na płd. i na zach., w VII w. osiedlili się w dolinach Płw. Bałkańskiego (kolonizacja słowiańska sięgnęła po Peloponez), spychając w góry wcześniej zajmujących je Traków, Albańczyków i Ilirów; tereny osadnictwa S. rozdzieliły cesarstwo wsch. od zach. przyczyniając się do narastania dystansu między częściami dawn. imperium rzym. Ludy słowiańskie we wczesnym średniowieczu prezentują relatywnie niski poziom rozwoju cywilizacyjnego (nieznajomość koła garncarskiego, rzadkie przedmioty z metalu, wg historyków bizantyńskich nie używali zbroi). Pierwsze państwa S. powstają w VII w. (ok. 625 państwo Samona na terenie Czech, ok. 680 państwo słowiańskie wBułgarii), 830-907 istniało Państwo Wielkomorawskie, obejmujące prawdopodobnie część ziem polskich (Kraków, Śląsk) lub silnie na nie oddziałujące; na ziemiach pol. istniały 2 ośr. państwowotwórcze: Wiślan (Kraków, Wiślica) i Polan (Gniezno, Poznań), z których ten drugi dał początek państwu pol. S. dzieli się na wschodnich (Rosjanie, Białorusini, Ukraińcy), zachodnich (Polacy, Czesi, Słowacy, S. połabscy) i południowych (Serbowie, Chorwaci, Słoweńcy, Bułgarzy, S. macedońscy). 

 http://pl.wikipedia.org/wiki/Germanie

http://pl.wikipedia.org/wiki/Plemiona_s%C5%82owia%C5%84skie