Rywalizacja papiestwa i cesarstwa
Średniowiecze było okresem rywalizacji instytucji papiestwa i cesarstwa.Papierze,którzy dzierżyli władzę duchową nad ówczesnej Europy dążyli także do podporządkowania sobie władzy świeckiej.Z kolei władcy świeccy zwłaszcza cesarze próbowali podporządkować sobie pełnię władzy,także tę nad kościołem (wzorem Konstantyna Wielkiego cesarza Bizancjum).
Papierz Leon III zgodził się na koronację Karola Wielkiego ale pod warunkiem uznania przez onego państwa Kościelnego z Rzymem oraz jego obrony przed plemionami germańskimi.
W 962 cesarz Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego,Otto I koronował się na cesarza a zaraz potem uzależnił od siebie papiestwo poprzez wprowadzenie zasady,że papieżem mógł zostać jedynie ten z kandydatów,który złoży hołd i posłuszeństwo władcy cesarstwa.
Stan podległości papieży wobec cesarzy trwał do roku 1075 r. gdy w kościele dokonano zmiany w sposobie wyboru papieży poprzez konklawe czyli wybór papieża przez kolegium kardynalskie ze swojego grona i bez zewnętrznej ingerencji ten sposób wybrano Grzegorza VII,który to papież ogłosił wyższość władzy duchowej nad świecką.
W odpowiedzi cesarz Henryk IV ogłosił detronizację niedawno co wybranego papieża a na co z kolei ten obłożył cesarza ekskomuniką,która zezwalała na wypowiedzenie posłuszeństwa przez poddanych a nawet uśmiercenie onego władcy bez nijakiej konsekwencji.
Rosnąca w siłę opozycja zmusiła cesarza do ukorzenia się przed papieżem i udania się w roli pokutnika do Canossy,gdzie papież wówczas przebywał.
Canossa stała się symbolem dominacji papiestwa nad władzą świecką.
W 1122 r. doszło do podpisania konkordatu pomiędzy cesarzem Henrykiem V a papieżem Kalikstem w którym cesarz zrzeka się do inwestytury czyli nominowania dostojników kościelnych (biskupów i kardynałów) ale zachował sobie prawo nadawania kościołowi dóbr lennych.
W 1212 r. podpisano Złota Bullę w której cesarz Fryderyk II zobowiązał się do ochrony papieża i jego ziem a tym samym prawnie uznając Państwo Kościelne i ugruntowując rolę władzy duchownej w ówczesnym świecie.
Papierz Leon III zgodził się na koronację Karola Wielkiego ale pod warunkiem uznania przez onego państwa Kościelnego z Rzymem oraz jego obrony przed plemionami germańskimi.
W 962 cesarz Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego,Otto I koronował się na cesarza a zaraz potem uzależnił od siebie papiestwo poprzez wprowadzenie zasady,że papieżem mógł zostać jedynie ten z kandydatów,który złoży hołd i posłuszeństwo władcy cesarstwa.
Stan podległości papieży wobec cesarzy trwał do roku 1075 r. gdy w kościele dokonano zmiany w sposobie wyboru papieży poprzez konklawe czyli wybór papieża przez kolegium kardynalskie ze swojego grona i bez zewnętrznej ingerencji ten sposób wybrano Grzegorza VII,który to papież ogłosił wyższość władzy duchowej nad świecką.
W odpowiedzi cesarz Henryk IV ogłosił detronizację niedawno co wybranego papieża a na co z kolei ten obłożył cesarza ekskomuniką,która zezwalała na wypowiedzenie posłuszeństwa przez poddanych a nawet uśmiercenie onego władcy bez nijakiej konsekwencji.
Rosnąca w siłę opozycja zmusiła cesarza do ukorzenia się przed papieżem i udania się w roli pokutnika do Canossy,gdzie papież wówczas przebywał.
Canossa stała się symbolem dominacji papiestwa nad władzą świecką.
W 1122 r. doszło do podpisania konkordatu pomiędzy cesarzem Henrykiem V a papieżem Kalikstem w którym cesarz zrzeka się do inwestytury czyli nominowania dostojników kościelnych (biskupów i kardynałów) ale zachował sobie prawo nadawania kościołowi dóbr lennych.
W 1212 r. podpisano Złota Bullę w której cesarz Fryderyk II zobowiązał się do ochrony papieża i jego ziem a tym samym prawnie uznając Państwo Kościelne i ugruntowując rolę władzy duchownej w ówczesnym świecie.
Komentarze