Ludwig Andegaweński królem Polski.

Ludwik Węgierski (1326–1382), król węgierski (zwany Wielkim) od 1342 r. i polski od 1370 r., z dynastii Andegawenów, syn Karola Roberta i Elżbiety Łokietkówny, siostry Kazimierza Wielkiego. 
Po śmierci Kazimierza Wielkiego, na mocy układu w Wyszehradzie z 1339 roku, koronował się w Krakowie (1370) na króla Polski. Stale przebywał jednak na Węgrzech a rządy w Polsce sprawował za pośrednictwem regentów – najpierw swojej matki Elżbiety Łokietkówny, a po jej śmierci (1380), pięcioosobowej rady z biskupem krakowskim i kanclerzem Zawiszą z Kurozwęk na czele.
 W czasie panowania Ludwika Węgierskiego Polska utraciła na rzecz Brandenburgii Santok i Drezdenko oraz Ruś Halicką na rzecz Węgier. Wcześniej, po śmierci Kazimierza Wielkiego, ponownie uniezależniły się od Polski księstwa mazowieckie. Ludwik nie podejmował żadnych prób odzyskania ziem dawniej utraconych (Pomorza Gdańskiego i Śląska) i godził się na kolejne straty terytorialne. 
Rządy Ludwika Węgierskiego nie cieszyły się w kraju popularnością, szczególnie w Wielkopolsce, gdzie opozycja przeciw królowi była najsilniejsza. 
Choć lata rządów andegaweńskich to także czas rozwoju miast i handlu. Nie mając męskiego potomka, Ludwik Węgierski podjął starania, by tron polski mogła po nim objąć jedna z córek. Aby zdobyć poparcie szlachty król wydał w 1374 r. w Koszycach przywilej, zwalniający polską szlachtę z podatków, z wyjątkiem 2 groszy z łanu chłopskiego (tzw. przywilej koszycki). 
Poparcie szlachty umożliwiło po śmierci Ludwika (1382) wprowadzenie na tron polski jego najmłodszej córki, Jadwigi (1384).

Został władcą dzięki uporowi szlachty małopolskiej,która chciała mieć większy wpływ na losy kraju  i kierunek przyszłej ekspansji tj. skierowanej na wschód.Gdyby królem został zgodnie z wolą Kazimierza wielkiego,Kazimierz Słupski zapewne oczy władcy byłyby skierowane na Pomorze i Śląsk.Z czasem dzielnice te zostaną stracone dla korony.